'Vrijheid niet vanzelfsprekend'
Kunt u zich voorstellen?
Ik ben Eric Geurts, 49 jaar, geboren in Gouda, getrouwd en we hebben samen een dochter. Ik woon nu in het huis waar ik ook opgegroeid ben. Ik kom altijd over al weer terug, dat is een beetje een patroon in mijn leven. Toen ik 16 was bezocht ik Sail Amsterdam en wilde graag mee varen op een fregat. Ik volgde in die tijd een opleiding tot monteur bij Fokker. Toen ik een paar jaar later moest opkomen voor mijn dienstplicht heb ik gesolliciteerd als Kort Verband Vrijwilliger (KVV) bij het Korps Mariniers en ben daar in 1993 begonnen. Daar heb ik veel geleerd, met name discipline. Fysiek vond ik het leuk, maar ik miste op den duur toch de techniek en daarom stapte ik later over naar de vloot. In 2000 werd ik monteur voor de Cougar helikopter bij de luchtmacht. In 2006 heb ik Defensie verlaten omdat we graag een gezin wilden.
Op welke missies bent u geweest?
In mijn tijd bij de mariniers ben ik in 1995 een paar keer voor een korte periode naar Bosnië geweest. Meestal in de omgeving van Sarajevo.
Bij de luchtmacht ben ik verschillende keren naar Bosnië geweest. In september 2002 ging ik voor de eerste keer met SFOR naar Bugojno. We hadden twee helikopters die we ‘in de lucht moesten houden’. De helikopters waren bijvoorbeeld nodig voor hulp bij ongevallen of militaire operaties. Ik ben toen zelf ook veel met de helikopters meegevlogen. We gingen tot 2004 steeds voor periodes van zes tot acht weken weg, vijf keer in totaal.
Hoe heeft u de missies ervaren?
De keren met de mariniers in Bosnië waren wel heftige periodes. Ik heb daar toen dingen meegemaakt en gezien die een bijzondere indruk op me hebben gemaakt.
In mijn tijd bij de luchtmacht waren het uitzendingen met het squadron, waar ik Nederland ook mee werkte. We werkten steeds in en vanuit Bugojno, dat was een groot Nederlands kamp waar we samenwerkten met de landmacht en de marechaussee, die ook op dat kamp zaten. Ik had een goede relatie met de marechaussee, met de landmacht liep dat wat stroever. Het waren goede uitzendingen, waar ik steeds het gevoel had dat ik met belangrijke dingen bezig was. Ik voelde me erg verantwoordelijk voor het gereedhouden van de helikopters.
Hoe kijkt u terug op de missies?
Ik heb iets minder goede herinneringen aan de keren, dat ik in 1995 voor de mariniers in Bosnië ben geweest. Ik heb letterlijk Sarajevo in brand zien staan en ben blij dat ik daarna in de jaren bij de luchtmacht ook een andere kant heb mogen zien; Ik heb letterlijk Sarajevo in brand zien staan en ook weer zien opbouwen.
Jaren later, in 2016, kwamen mijn ervaringen bij de mariniers terug en kreeg ik PTSS-achtige klachten. Ik werkte toen in de burgermaatschappij en heb hulp gezocht, onder andere bij de Stichting Onbekende Helden. Deze heeft mij goed geholpen en dat leidde ertoe dat ik in 2022 weer bij Defensie ben gaan werken. Ik ben heel blij dat ik weer terug ben bij Defensie.
Waarom werkt u nu weer bij defensie?
Ik werk nu weer als senior Technisch adviseur bij Defensie. Er is veel verouderd materieel in de werkplaatsen en omdat er nu weer geld is, zijn we dat aan het moderniseren. Ik heb buiten Defensie de saamhorigheid en de teamspirit gemist. Het gevoel dat je wordt vertrouwd, gewaardeerd en dat je weet waarvoor je het doet. Mensen die je groeten, waar je ook bent. Ik voel me bij Defensie veilig.
Ik heb gezien dat de mensheid elkaar kan uitmoorden. Het is makkelijk om daar een mening over te hebben, maar je kunt ook zelf wat doen en je hebt ook een verantwoordelijkheid. We moeten dankbaar zijn voor wat we in Nederland hebben. Vrijheid is niet vanzelfsprekend en er hangt een prijs aan.
Wat zou u de lezers willen meegeven?
Als je in deze wereld wilt blijven leven, dan moet je er wel wat aan doen en je rol pakken.
Mocht je als veteraan naar aanleiding van dit artikel met iemand willen praten, dan is er de mogelijkheid om contact op te nemen met info@veteranenloket.nl of bel 24/7 naar 088-3340000.